Osią łączącą narrację wszystkich prac zaprezentowanych na wystawie jest fenomen wyodrębnienia lub wymuszonej alienacji, spowodowanej rygorami dyscypliny sanitarno-epidemiologicznej, ogłoszonymi w związku z pandemią. Ten specyficzny stan zawężenia rzeczywistości z równoczesnym jego podziałem na to, co wewnętrzne i to, co zewnętrzne, mimo że zawsze był ludzkim doświadczeniem, to jednak do wiosny tego roku nie istniał jako dojmująca konieczność codziennej egzystencji.
Ów stan to fenomen "po-między"; po-między wolnością, a kontrolowaną autonomią, po-między światem, który bezpowrotnie przeminął, a światem zaledwie przewidywanym, z trudem wyobrażonym, jawiącym się jako przedpiekle. Zjawisko to obrazują takie przedstawienia, jak na przykład sceny z katowickiej łazienki, z mieszkania częstochowskiego nauczyciela plastyki czy ujęcia z ulicy w chasydzkiej dzielnicy w Buenos Aires, zrealizowana, gdzieś na peryferiach konsumpcyjnego świata, sesja modowa ludzi starych czy nostalgiczne spojrzenie przez okno wrocławskiej czynszówki.
W wystawie bierze udział pięciu twórców – artystów młodego i średniego pokolenia, realizujących swoje dokonania techniką fotografii dokumentalnej, inscenizowanej, ale również w wideo i fotoinstalacji .
kurator wystawy: Andrzej P. Bator